NIEUWSBRIEF OEVRES MAMAN MARGUERITE
december 2012
Goede vrienden, Een hartelijke groet van uit Congo en hoogtijd dat wij iets van onze werken laten horen. Jullie milde geldelijke steun hebben het ons mogelijk gemaakt ieder kind dat zich aanmeldde met open armen te ontvangen. Noch meisje, noch jongen hebben we de deur moeten wijzen. Hoewel het soms neep hebben we steeds nog een open plaatsje gevonden; altijd kon er nog eentje bij. Iedere dag bereiden we 1000 maaltijden. Iedere week krijgen 750 jongeren een stuk zeep. Iedere maand betalen we een honderdtal lonen uit. Ook giften in de vorm van goederen stroomden toe. Meer dan 20 ton! Veel sportmateriaal, een hele winkel regenjassen, kinderfietsen, schoolgerief. Er is ook een project bij voor de aanplanting van 250 fruitbomen. ...teveel om allemaal op te noemen. Maar al dat heerlijk materiaal helpt de jongeren vooruit en verlicht in hoge mate ons werk.
Gedurende het afgelopen jaar is er weer veel gebeurd. Het hoogtepunt viel in de maand april. De relieken van Don Bosco kwamen langs. Onze Congregatie viert in 2015 de 200ste verjaardag van de geboorte van Don Bosco. 
Om ons spiritueel op dit jubileum voor te bereiden worden de relieken van Don Bosco de wereld rond. Wij, in Lubumbashi, hebben ‘hem’ ook goed ontvangen.. Eigenlijk was er in het huis waar de eerste opvang gebeurt (BakanjaVille) geen bezoek voorzien en dus ook geen viering, omdat we daar geregeld oudere jongeren binnen krijgen die onder invloed zijn van drugs. Maar, juist die verslaafden zelf vroegen ons: “Waarom komt Don Bosco niet bij ons? Wij zijn toch zijn vrienden!” Wij hebben de verantwoordelijken gevraagd toch met de relieken tot bij ons te komen. We deden ter ere van Don Bosco een gebedsdienst. Onze gasten waren in de hoogste hemel!. En ik denk dat Don Bosco - weer eens te midden van die jongens waarvoor hij zijn leven heeft gegeven - ook tevreden heeft geglimlacht. Vrienden, wij proberen voor die jongens Don Bosco te zijn.
Het is niet altijd gemakkelijk met de autoriteiten samen te werken. Sinds twee jaar hebben ze weer de jeugdrechters aangesteld. Als er jongens zijn die zich bij ons komen aanmelden, of als wij op onze nachtronde jongens tegenkomen die op straat leven en die een uitweg zoeken dan moet dit gebeuren in samenwerking met het tribunaal. Wij hebben het voorrecht de jongens een maand in huis te mogen houden om met hen te spreken en om reeds contact op te nemen met hun familie. De rechter is komen kijken. Hij heeft het volste vertrouwen in onze werking. Maar als er na de onderhandelingen beslist wordt dat een jongen of een meisje in een van onze huizen kan opgenomen worden, dan moet de rechtbank een document opmaken voor de plaatsing. En… hier wringt het schoentje! Omdat we geen smeergeld daarvoor willen betalen moeten we soms maanden op dat document wachten. De griffier is werkelijk tegendraads. Bij de familiebezoeken die we doen krijgen we de meest uiteenlopende reacties. Zo kwamen we in een familie waar de moeder ons zegde: “Voor mij bestaat mijn zoon niet meer! U krijgt hem cadeau.” Dan worden dat lange onderhandelingen.
Maar er zijn ook positieve reacties. Op 120km van hier bezochten we een familie waar de ouders dachten dat hun zoon overleden was. Het vetgemeste kalf werd niet geslacht, maar de dag nadien was er wel een blij familiefeest, en ons huis Bakanja kreeg 20 USD en een paar dozen conserven voor de jongens die achtergebleven waren. Nu maar hopen dat die jongen het thuis volhoudt.
Dan hebben we ook nog steeds onze tovenaars, dat wil zeggen kinderen die beschuldigd zijn van tovenarij. Onlangs kwam er een 10 jarige jongen aankloppen. Hij was al een aantal maanden op de straat. Nu wilde hij verandering in zijn leven brengen. Hij wilde naar school. Bij het opmaken van zijn dossier stelden we vast dat hij een diep litteken had op zijn hoofd. Hij legde uit: “Ze beschuldigden mij ervan dat ik tovenaar was. Ze brachten mij naar de ‘pasteur’ en tijdens de ceremonie van de duiveluitdrijving hield hij een kaars boven mijn hoofd. Mijn haar heeft vuur gevat. Vandaar dat litteken.» We zijn de familie gaan opzoeken. Zijn verhaal klopte. Dat hebben we natuurlijk doorgegeven aan de rechtbank. De jongen evolueert goed en hopelijk komt hij dit trauma te boven.
In Bakanja Centre konden we reeds een aantal zonnepanelen installeren. Broodnodig is dat want elke avond is er van stadswege stroomonderbreking. Er zijn 80 internen. Er is een infirmerie. Geen lacheding dat in het duister draaiend te houden. Enkele lokalen hebben nu reeds "zonneverlichting". Wij ijveren om alles, studielokalen en slaapzalen, zo'n verlichting te geven.
Het thema van de missiemaand was “ontmoetingen zetten je op weg”. De kinderen die wij ontmoeten zetten ons inderdaad op weg. Opdat hun toekomstdromen werkelijkheid mogen worden, leggen wij samen met hen een stuk weg af. Jonge mensen weer hoop geven is een heerlijk werk. Zij zijn niet verloren voor de maatschappij! 
Zij kunnen zelf schepper worden van een andere, veel betere, properder wereld !!!
Tijdens de grote vakantie volgden een veertigtal van onze jongeren een vorming rond ecologisch bouwen onder leiding van Oostenrijkse architecten. We bouwden twee klasjes voor een lagere school. Een aantal ministers, autoriteiten, mensen van consulaten zijn komen kijken. Onze gasten waren meer dan fier! Zij die afgegleden waren tot aan de rand van de maatschappij stonden nu plots in het middelpunt van de belangstelling. Dit maakt mensen groot!
Goede vrienden, die onze jongeren zeer genegen bent, wij en onze jongeren zijn jullie zeer dankbaar voor de geregelde steun.
Wees er van overtuigd: “Helpen helpt”!
Genegen Eric Meert